“I am the Little Bug Spirit. I come to people when they begin to take themselves too seriously. They think they are big. I cut them down to size." This angered me. I tried to speak, but I couldn't get my thoughts together. The person went on, “I am the stone under your foot. I am the bug that bites you in the ass. I am the fart that comes when you are introduced to the important visiting professor. I am menstrual cramps and diarrhea." I kept getting angrier. “My tools are lies and tricks, misunderstandings and accidents. Everything stupid and undignified happens because of me. Hola! I am something!”
― quote from A Woman of the Iron People
“I am the Little Bug Spirit. I come to people when they begin to take themselves too seriously. They think they are big. I cut them down to size.”
― quote from A Woman of the Iron People
“Knowledge—by itself—is an intervention. Our presence changes the way the natives see the world. According to her, there is no way to study these people without causing change." “The Heisenberg Uncertainty Principle,”
― quote from A Woman of the Iron People
“What had they been thinking of, those people then? They had left their descendants almost no water and great mountains of uranium. What kind of inheritance was that? How did they think we were going to survive?”
― quote from A Woman of the Iron People
“It's a typical Western bias. You think a tool is more important than a dream because a tool can be measured and a dream cannot.”
― quote from A Woman of the Iron People
“So what does that make you think about God?
I think that maybe, if human beings have souls, that maybe their souls are in their eyes. That maybe that's what the color is. Their souls.”
― Brent Runyon, quote from The Burn Journals
“Co się tyczy [paryskich] bulwarów, to w ogóle nie można po nich chodzić. Wszyscy zasuwają z burdelu do kliniki, a z kliniki z powrotem do burdelu. A dokoła jest tyle trypra, że ledwie można złapać dech. Kiedyś wypiłem trochę i poszedłem Polami Elizejskimi - a dokoła było tyle trypra, że ledwie powłóczyłem nogami. Zobaczyłem dwoje znajomych: on i ona, oboje jedzą kasztany, bardzo starzy oboje. Gdzieś ich już widziałem? W gazetach? Nie pamiętam, ale poznałem: Louis Aragon i Elsa Triolet. "Ciekawe - błysnęła mi myśl - skąd idą: z kliniki do burdelu czy z burdelu do kliniki?" I sam sobie przerwałem: "Wstydziłbyś się. Jesteś w Paryżu, a nie w Chrapuszowie. Zadaj im lepiej pytania o sprawy społeczne, o najbardziej palące sprawy."
Doganiam Louisa Aragona i zaczynam mówić, otwierając przed nim serce. Mówię, że jestem zdesperowany, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że umieram od nadmiaru węwnętrznych sprzeczności, i dużo różnych takich. A on spogląda na mnie, salutuje mi jak stary weteran, bierze swą Elsę pod rękę i idzie dalej. Ja znów ich doganiam i zwracam się tym razem już nie do Louisa, lecz do Triolet. Mówię, że umieram na brak wrażeń, że gdy przestaję rozpaczać, ogarniają mnie wątpliwości, gdy tymczasem w chwilach rozpaczy w nic nie wątpiłem... A ona tymczasem, jak stara kurwa, poklepała mnie po policzku, wzięła pod rączkę swojego Aragona i poszła dalej.
Potem, rzecz jasna, dowiedziałem się z prasy, że to wcale nie byli oni, tylko Jean-Paul Sartre i Simone de Baeuvoir, ale jaka to teraz dla mnie różnica! Poszedłem do Notre-Dame i wynająłem tam mansardę. Mansarda, facjatka, oficyna, antresola, strych - ciągle to wszystko mylę i nie widzę różnicy. Krótko mówiąc, wynająłem miejsce, w którym można leżeć, pisać i palić fajkę. Wypaliłem dwanaście fajek i odesłałem do "Revue de Paris" mój esej pod francuskim tytułem "Szyk i blask - immer elegant". Esej na temat miłości.
A wiecie przecież, jak trudno jest we Francji pisać o miłości. Dlatego że wszystko, co dotyczy miłości, zostało już we Francji dawno napisane. Tam wiedzą o miłości wszystko, a u nas nic. Spróbujcie u nas komuś ze średnim wykształceniem pokazać twardy szankier i zapytać: "Jaki to szankier, twardy czy miękki!" - na pewno strzeli: "Jasne, że miękki." A jak zobaczy miękki, to już zupełnie straci orientację. A tam - nie. Tam mogą nie wiedzieć, ile kosztuje dziurawcówka, ale jeśli już szankier jest miękki, to będzie takim dla każdego i nikt go nie nazwie twardym...
Krótko mówiąc, "Revue de Paris" zwróciło mi esej pod pretekstem, że został napisany po rosyjsku, a francuski był tylko tytuł. Wypaliłem więc na antresoli jeszcze trzynaście fajek i stworzyłem nowy esej, również poświęcony miłości. Tym razem cały tekst od początku do końca był napisany po francusku, a rosyjski był jedynie tytuł: "Skurwysyństwo jako najwyższe i ostatnie stadium kurestwa." I posłałem tekst do "Revue de Paris".
[Znów mi go zwrócili.] Styl, powiedzieli, znakomity, natomiast główna myśl - fałszywa. Być może, powiedzieli, da się to zastosować do warunków rosyjskich, ale nie francuskich. Skurwysyństwo, powiedzieli, wcale nie jest u nas stadium najwyższym i bynajmniej nie ostatnim. U was, Rosjan, powiedzieli, kurestwo, które osiągnie granice skurwysyństwa, zostanie przymusowo zlikwidowane i zastąpione przez programowy onanizm. Natomiast u nas, Francuzów, nie jest wprawdzie w przyszłości wykluczone organiczne zrastanie się pewnych elementów rosyjskiego onanizmu, potraktowanego bardziej swobodnie - z naszą ojczystą sodomią, będącą efektem transformacji skurwysyństwa za pośrednictwem kazirodztwa; jednakże owo zrastanie się nastąpi na gruncie naszego tradycyjnego kurestwa, mając charakter absolutnie permanentny.”
― Venedikt Erofeev, quote from Moscow to the End of the Line
“What I mean is, like you to have everything you want. Wished it was me, that's all”
― Georgette Heyer, quote from Cotillion
“Hey...you okay?"
I recognized the voice-how had my dreams known his voice?-but when he crouched down next to me, I skittered away.
"Don't touch me!" I snapped.
He held up his hands to show he was harmless. "Okay, okay," he said with a smirk. "You were the one chasing me."
I glared at him. It was an impressive show of restraint on my part, when the truth was that having him physically in front of me was wreaking havoc on my body and my brain. My heart was pounding fast, and my mind played a loop of every moment we'd shared in my dreams.
I forced myself to remember he was a stranger. Quite possibly a dangerous stranger. I needed answers from him, but I also needed to stay strong.
"I'm sorry," he said. "I thought you were hurt."
"I am hurt. I twisted my ankle."
"Maybe you shouldn't be chasing strange men through the woods, then."
"Maybe you shouldn't pretend you don't know who I am."
His eyes widened in shock for a moment. "You reme-"
Then he twitched his head briefly to the side, as if flicking away an unwanted thought, and his face relaxed. Only the clenched muscle in his jaw gave away any tension.
"You must be mistaken. I don't think we've ever met."
"Really? You look at most girls like you were caught with your hand in their purse?"
"I don't know what you're talking-"
"And then you ran away. Full speed, even though you knew I was trying to catch up with you. That's not normal. That's not how you act with a stranger."
The man pursed his lips and pressed his right fist to his temple, a gesture I'd seen him make so many times I almost lost my grip. Somehow I managed to stay steely eyed.
He lowered his fist and smiled, though the smile didn't reach his eyes.
"I reacted poorly," he said stiffly. "I don't have a good answer for why, other than I like to keep to myself. I only came back because you were hurt, and it seemed irresponsible to leave a girl all alone in the middle of nowhere. But if you'd rather I left..."
"No.
"Fine. Let's take a look at your ankle.”
― Hilary Duff, quote from Elixir
“I’ve already lived through the worst time of my life. So I know that whatever happens to me from now on, nothing will ever be as bad as it was back then. That makes me happy.”
― Susane Colasanti, quote from Keep Holding On
The Feast of Love
Sexing the Cherry
A Grief Observed
Another Bullshit Nig...
EvercrossedBookQuoters is a community of passionate readers who enjoy sharing the most meaningful, memorable and interesting quotes from great books. As the world communicates more and more via texts, memes and sound bytes, short but profound quotes from books have become more relevant and important. For some of us a quote becomes a mantra, a goal or a philosophy by which we live. For all of us, quotes are a great way to remember a book and to carry with us the author’s best ideas.
We thoughtfully gather quotes from our favorite books, both classic and current, and choose the ones that are most thought-provoking. Each quote represents a book that is interesting, well written and has potential to enhance the reader’s life. We also accept submissions from our visitors and will select the quotes we feel are most appealing to the BookQuoters community.
Founded in 2023, BookQuoters has quickly become a large and vibrant community of people who share an affinity for books. Books are seen by some as a throwback to a previous world; conversely, gleaning the main ideas of a book via a quote or a quick summary is typical of the Information Age but is a habit disdained by some diehard readers. We feel that we have the best of both worlds at BookQuoters; we read books cover-to-cover but offer you some of the highlights. We hope you’ll join us.
