“Oftentimes we call Life bitter names, but only when we ourselves are bitter and dark. And we deem her empty and unprofitable, but only when the soul goes wandering in desolate places, and the heart is drunken with overmindfulness of self.
Life is deep and high and distant; and though only your vast vision can reach even her feet, yet she is near; and though only the breath of your breath reaches her heart, the shadow of your shadow crosses her face, and the echo of your faintest cry becomes a spring and an autumn in her breast.
And life is veiled and hidden, even as your greater self is hidden and veiled. Yet when Life speaks, all the winds become words; and when she speaks again, the smiles upon your lips and the tears in your eyes turn also into words. When she sings, the deaf hear and are held; and when she comes walking, the sightless behold her and are amazed and follow her in wonder and astonishment.”
“Call me not wise unless you call all men wise. A young fruit am I, still clinging to the branch and it was only yesterday that I was a blossom. And call none among you foolish for we are neither wise nor foolish. We are green leaves upon the tree of life and surely life itself if beyond wisdom and surely beyond foolishness.”
“هيموا وراء الجمال واتبعوه وان قادكم الى شفا الهاوية.اجلا اتبعوهاوان كان ذا جناح وأنتم لا جناح لكم , ابتعوه وان انتهى بكم الى الهاوية , اتبعوه فان افتقدتم الجمال افتقدتم كل شئ”
“Özlemimin yüksekliğini ne bir usturlapla ne de derinliğini bir iskandille ölçtüm. Çünkü aşk, hele sıla hasretiyle de karışmışsa, zamanı ölçüp yoklayacak her aleti tüketir.”
“Derken, müritlerden biri "Yalnızım Üstat," dedi, "saatlerin nalları göğsümü ezip duruyor."
El Mustafa ayağa kalktı ve ortalarında durdu; şiddetli bir rüzgârın sesine benzeyen bir sesle konuştu: "Yalnız! Ne var ki bunda? Yalnız geldin ve yalnız kaybolacaksın sis içinde.
İç öyleyse kadehinden yalnız ve sessizce. Güz günleri başka dudaklara başka kadehler verdi, acı ve tatlı şarap doldurdu kadehlerine, tıpkı senin kadehini doldurduğu gibi.
İç şarabını yalnız, kanının ve gözyaşlarının tadında olsa da; sana susuzluğu bağışladığı için hayata şükret. Çünkü susuzluk olmasa, yüreğin kurumuş bir denizin kıyısı olurdu ancak, şarkıdan ve meddücezirden yoksun.
İç şarabını yalnız, cezbe ve çoşkuyla iç!
Yukarı, başının üstüne kaldır kadehini, sonuna kadar, senin gibi yalnız içenlerin şerefine iç!
Bir gün, insanlarla arkadaşlığı aradım ve onların şölen sofralarına oturdum, yavaş yavaş içtim onlarla; ama şarapları başımı döndürmedi, bağrımı da yakmadı. Sadece ayaklarıma indi. Bilgeliğim susuz, kalbim kilitli ve mühürlü kaldı. Yalnız ayaklarım onların bulanık fikirleriyle arkadaş oldu.
Ve başka insanların arkadaşlığını aradım bir daha, ne de sofralarında onlarla şarap içtim.
Bunun için sana diyorum, saatlerin nalları göğsünü ezip dursa da, ne önemi var! Hüznünün kadehinden yalnız içmen iyidir, neşenin kadehinden de yalnız içeceksin.”
“Better to suffer the loneliness of the cold throne room than endure the isolation to be found within the crowds of facile courtiers.”
“A bush-warbler,
Coming to the verandah-edge,
Left its droppings
On the rice-cakes.”
“I can't work in a house where there's saints. The minute there's saints, the devil sends messengers”
“Аварийна спирачка на времето. Какъвто и да е настоящият момент, аз съм го задържал. Твърде късно. Придържайки се към този прост метод, през нашите, колко бяха, дванайсет, дванайсет години и три месеца съвместен живот би следвало да съм обездвижил стотици хиляди такива мигновения, заплащайки може би умопомрачителни глоби, но съм успявал да спра влака. Кажи. Защо го направи? – би попитал облещеният кондуктор. Защото ми харесваше гледката. Защото исках да спра тези бягащи дървета и пътечката, която се виеше между тях. Като настъпя нейната изплъзваща се опашка. Това, което я сполетя, вероятно нямаше да ѝ се случаи, ако бях имал навика да спирам едно или друго късче от нашия съвместен живот, профилактично, пророчески, да позволявам на този или онзи миг да поеме спокойно дъх и да си почине. Да укротявам времето. Да дам отдих на пулса ѝ. Да се грижа за живота, живота – нашия пациент.”
“didn't think of it.” She supposed she should have”
BookQuoters is a community of passionate readers who enjoy sharing the most meaningful, memorable and interesting quotes from great books. As the world communicates more and more via texts, memes and sound bytes, short but profound quotes from books have become more relevant and important. For some of us a quote becomes a mantra, a goal or a philosophy by which we live. For all of us, quotes are a great way to remember a book and to carry with us the author’s best ideas.
We thoughtfully gather quotes from our favorite books, both classic and current, and choose the ones that are most thought-provoking. Each quote represents a book that is interesting, well written and has potential to enhance the reader’s life. We also accept submissions from our visitors and will select the quotes we feel are most appealing to the BookQuoters community.
Founded in 2023, BookQuoters has quickly become a large and vibrant community of people who share an affinity for books. Books are seen by some as a throwback to a previous world; conversely, gleaning the main ideas of a book via a quote or a quick summary is typical of the Information Age but is a habit disdained by some diehard readers. We feel that we have the best of both worlds at BookQuoters; we read books cover-to-cover but offer you some of the highlights. We hope you’ll join us.